Toen ik laatst mijn zolder aan het opruimen was, kwam ik mijn poesiealbum tegen. Bij de vraag waar de kinderen uit mijn klas me met één woord mochten omschrijven, las ik op iedere bladzijde hetzelfde: maf, raar of een beetje gek.
Ik vond mezelf niet raar, maar ik besef me wel dat ik anders was. Ik had een liefde voor de natuur, wilde geen vlees eten en mijn onbedwingbare nieuwsgierigheid zette me ertoe aan om op zoek te gaan naar dat wat ik op school niet leerde. Ik was enorm gefascineerd door de sterren en had het gevoel daar vandaan te komen. Uren keek ik uit mijn bedraam naar buiten, omdat ik naar de aliens wilde zwaaien. Het was fijn en ik leefde als kind zoals ik wilde leven, maar hoe ouder ik werd, hoe meer het leek dat ik in een fantasiewereld leefde die niet werkelijk leek te bestaan. Het gaf me het gevoel dat ik niet goed genoeg was om mee te mogen doen in de "echte wereld" en ik had constant het gevoel dat ik niet paste binnen wat hoorde.
Dat hield me niet tegen om keer op keer een ander pad te kiezen. Ik kon niet anders. Ik voelde me verdrietig als ik de problemen van de wereld om me heen zag. Ik droeg ze mee op mijn schouders met als doel ooit een verschil te gaan maken. Ik hield van verbinden met mensen, maar was ook vaak overprikkeld, omdat ik allergisch was voor lege gesprekken over oppervlakkige dingen die me niet interesseerden. Ik had veel tijd nodig met mijzelf en schreef mijn gedachten op. Ik kon mezelf verliezen in nadenken over hoe ons universum in elkaar zit. Ik wilde ontdekken waarom ik hier was. Ik was bang om sterke gedachtes te denken, omdat die te vaak uitkwamen en was bang dat als ik iets te hard dacht, ik het werkelijkheid maakte. Dus ik paste wel op met negatieve gedachten. Op jonge leeftijd had ik het gevoel dat ik met dieren kon communiceren. Ik dacht te horen wat ze dachten. In de nacht ging ik uit mijn lichaam en droomde ik over verre werelden. Soms twijfelde ik over de realiteit. Wat was nou echt en wat had ik verzonnen? Had ik mijn dromen verzonnen of zijn mijn ervaringen in de nacht ook de realiteit? Lange tijd wist ik het antwoord niet zeker op mijn vragen, maar ik bleef zoeken naar antwoorden.
Toen ik ervoor koos om de wereld van werken te veranderen, wist ik dat ik opnieuw degene zou worden die een beetje maf of raar was. Gelukkig heb ik me door verschillende meningen nooit beperkt gevoeld. Sterker nog, ik heb de kritiek getransformeerd en heb het anders zijn, gezien als mijn kracht.
Maar toch voelde ik me soms alleen. Ik was op zoek naar mensen die mijn manier van leven herkenden en die ook bijzondere gaves hebben. Toen ik 21 was hoorde ik voor het eerst over zogenaamde Indigo's. Ik dook er even helemaal in en het gaf me rust. Wetende dat ik niet de enige was, ook al wist ik niet waar andere mensen zoals dit waren, ik wist dàt ze er waren. En ik vertrouwde erop dat er een tijd zou komen dat we elkaar zouden vinden.
Het is tijd
Een paar dagen geleden hoorde ik na meer dan 10 jaar weer voor het eerst het woord Indigo. En ineens besefte ik me dat nu die tijd is dat we elkaar gaan ontmoeten! Ik besefte me dat ik 8 maanden geleden The Challenge Club heb opgezet om juist die bijzondere zielen met een missie bij elkaar te brengen, zodat we samen kunnen gaan creëren en bouwen. Is dat ook wat jij hier komt doen?
Volgens mij is het de tijd om te gaan herinneren waarom je hier bent en de missie die je gekozen hebt te activeren en volbrengen!
Er zijn miljoenen mensen met een visie, maar slechts weinig kiezen ervoor om die visie om te zetten naar grootste impact. Ben jij iemand die is gekomen om een verschil te maken? Misschien kun jij jezelf dan wel herkennen als zogenaamde indigo.
Specifiek rond 1970-2012 zijn er relatief meer Indigo’s geboren. Zielen die op missie zijn om de op angst gebaseerde energie op aarde te transformeren zodat er nog meer liefdesenergie kan stromen en er een bewustzijn van harmonie kan ontstaan.
Herken jij jezelf in de missie om harmonie te herstellen? Ben jij iemand die keer op keer probeert te kiezen voor liefde in een wereld vol strijd en haat? Dan ben ik benieuwd of jij je ook herkent in de volgende kenmerken; Indigo's zijn namelijk:
Op zichzelf zijn en zich trots en onafhankelijk opstellen.
Een duidelijke visie en eigen, sterke wil hebben.
Creatief zijn.
Op emotioneel gebied anderen gemakkelijk willen en kunnen helpen.
Integriteit en eerlijkheid voorop stellen. Ze kunnen snel oneerlijkheid waarnemen.
Verlangen naar verdiepende vriendschappen.
Gemakkelijk met de natuur en dieren verbinding ervaren.
Op school alleen dingen willen leren die er voor hen toe doen en relevant voelen.
Een relatief hoog bewustzijn hebben. Ze zijn zich er vaak bewust van, dat ze Zijn (een staat waarin je ervaart dat je bijvoorbeeld je lichaam, emoties en gedachten hebt, maar niet Bent), en nemen waar dat er meer is tussen ‘hemel en aarde’.
Vorige levens waarnemen.
Telepathisch communiceren (gedachten en/of gevoelens op afstand overbrengen, zonder waarneembare middelen, zoals communicatie via de stem of getypte tekst).
Nog meer dingen (paranormaal) waarnemen die anderen niet oppikken, zoals kleuren, energieën, of overleden mensen/entiteiten.
Zelf heb ik al deze kenmerken als niet bijzonder en vooral ook heel prettig ervaren. Het vormt een belangrijk onderdeel van mijn wezen, het is de reden dat ik hier ben en de reden dat ik vervulling vind in het kiezen voor mijn missie.
De uitdagingen van een Indigo
Toch zit er een keerzijde aan al deze mooie eigenschappen. Indigo's staan bekend om hun avontuurlijke aard en dat maakt dat ze voortdurend streven naar stimulatie en nieuwe ervaringen. Deze rusteloosheid kan leiden tot gevoelens van verveling. Het kan voelen alsof voor jou nooit iets goed genoeg is.. Terwijl iedereen meer dan tevreden lijkt met een realiteit waar jij je niet in thuis voelt. Deze onverzadigbare honger naar het nieuwe is een kenmerkend aspect van een veel bekender hokje, namelijk het HSS-type.
Een indigo voelt veel. Zowel overdag, als 's nachts. Er is wellicht iets met de nacht wat je grijpt, bezighoudt of misschien bang maakt. Indigo's, gericht op diep nadenken, kunnen moeite hebben met slapen. Dit kan variëren van moeilijkheden met inslapen tot hevige nachtmerries. Het is een teken van hun actieve en betrokken ziel, zelfs tijdens de stilte van de nacht.
De openheid van Indigo's naar prikkels kan zowel een zegen als een vloek zijn. Aan de ene kant kan je daardoor diep verbinden met de wereld om je heen. Aan de andere kant zorgt het vaak voor een overweldigende hoeveelheid sensorische informatie en voel je je snel overprikkeld. Die prikkels en overwhelm voelen soms simpelweg als te veel, waardoor je piepend en krakend tot stilstand komt. Of je gaat jezelf proberen af te leiden of verdoven. Alles om maar even een soort van rust te kunnen voelen.
Op emotioneel vlak kunnen Indigo's worstelen met gevoelens van onzekerheid. De oorzaak van deze onzekerheid kan liggen in het onvermogen van hun omgeving om hun unieke kwaliteiten te erkennen en te waarderen. Door hun afwijkende manier van denken en voelen, kunnen zij zich misplaatst en onbegrepen voelen, wat hun zelfvertrouwen aantast.
Tot slot kunnen Indigo's vast komen te zitten in cycli van boosheid, gedreven door hun waarneming van het onrecht in de wereld. Ze maken zich vaak druk over waarom mensen elkaar en de wereld pijn doen, en hebben moeite te accepteren dat zulke wreedheid kan bestaan. Het vasthouden aan deze woede kan belemmerend zijn voor persoonlijke groei en welzijn. Het is daarom extra belangrijk dat indigo's leren omgaan met hun emoties. Het kan namelijk een krachtige bron van energie en informatie zijn.
Deze oproep is aan jou
Onze missie is om de indigo CEO's van de toekomst bij elkaar te brengen en te trainen zodat we samen de impact kunnen maken die de bedoeling is. Ben jij er klaar voor? Plan een discovery call in!
Comments